|
Een ontmoetingsplaats creëren voor Assyrisch-Chaldese jongeren met een grenzeloze passie voor voetbal – Enver Adikti en Cemil Kurum realiseerden deze jongensdroom. Samen met enkele vrienden richtten ze vijf jaar geleden Assyrian Chaldean Club (ACC) op, de eerste zaalvoetbalclub van die strekking in België. Shlama webmagazine sprak met bestuursleden en spelers in sporthal Leyland in Sint-Katelijne-Waver.
 Assyrian Chaldean Club - stichters Cemil Kurum (l) en Enver Adikti (r)
Eén van de spelers noemt voetbal zijn belangrijkste hobby. Voor een andere bestaat er niets mooiers dan voor zijn volk te kunnen voetballen. Groots opgezette tornooien brengen jong en oud op de been en ze versterken het groepsgevoel binnen de Assyrisch-Chaldese gemeenschap in Groot Mechelen. Voetballen is ook een manier om de Assyrisch-Chaldese cultuur bekend te maken en al sportend geven de spelers het goede voorbeeld aan hun jongere broers en neven. Bestuurder Enver Adikti vergelijkt het voetbal met een universele taal. Voetbalspel brengt verschillende culturen en godsdiensten samen en jongeren leren via hun favoriete tijdsbesteding op een respectvolle manier omgaan met verscheidenheid.
Publiekstrekker
Van kindsbeen af trotseerde Enver weer en wind om samen met zijn boezemvriend Cemil en enkele schoolkameraden te kunnen voetballen. Ook na hun studies waren ze niet van de bal weg te slaan. Deze sportieve onderonsjes op een pleintje of in het Mechelse Vrijbroekpark trokken al snel de aandacht van de Assyrisch-Chaldese gemeenschap. Jongeren spraken op familiebijeenkomsten de sportvrienden aan over een eventuele deelname. Ze verveelden zich en bezorgden de oudere generaties kopzorgen door hun hanggedrag. Het voetbal bood een uitweg uit hun ‘doelloze’ bestaan. Oorspronkelijk vormden enkele jongeren samen met andere nationaliteiten een voetbalploeg. Maar die ploegwerking pakte niet goed uit. Enver en Cemil besloten om het jonge talent binnen de Assyrisch-Chaldese gemeenschap meer in de verf te zetten en van start te gaan met een goed uitgeruste eigen zaalvoetbalploeg.
De publiekstrekker van het eerste uur is de A-ploeg (18 – 26 -jarigen) met spelers uit Brussel, Antwerpen, Mechelen en omstreken. Noch de afstand, noch de vermoeidheid van een zware werkdag houden de spelers weg van de voetbalwedstrijden. Wekelijks trakteren ze de overvolle tribune op hun voetbalkunstjes. Door de toenemende vraag van jonge potentiële spelers om te komen trainen, breidde het bestuur in 2009 de club uit met een junioren- en een reserveploeg (15 – 18 -jarigen). Opmerkelijk is de onafhankelijke organisatiestructuur van de A.C.C. Om een maximale bewegingsvrijheid te kunnen waarborgen weert het clubbestuur elke vorm van externe inmenging. De clubverantwoordelijken zijn zich bewust van de sociale controle van de oudere generatie binnen de Assyrisch-Chaldese gemeenschap, maar er is wederzijds respect en op de talrijke familiebijeenkomsten oogst de clubwerking veel positieve reacties. Dat is een opsteker voor de begeleiders. Het runnen van een sportvereniging zoals de A.C.C. gaat immers gepaard met allerlei beslommeringen en slorpt heel veel vrije tijd op.
Voetbaltalent volstaat niet
In het verleden sneuvelden gelijkaardige sportinitiatieven. Waarin verschilt de aanpak van de A.C.C.? Enver Adikti wijst op een viertal factoren: een democratisch bestuur, een groot verantwoordelijkheidsbesef bij de vijf bestuursleden die ook voor de begeleiding instaan, de professionele omkadering, en de openheid van de A.C.C. Vooral die openheid vormt het visitekaartje van deze sportclub. De spelers en de bestuursleden maken deel uit van – soms rivaliserende – clans van Assyrisch-Chaldese migranten uit de dorpen Hassana, Herbul, Geznakh en Bespin in het zuidoosten van Turkije. Een ander, Aslan Dirlik, voegt hier aan toe dat de ruzies tussen bepaalde clans het gevolg zijn van familievetes die decennia geleden in het land van herkomst zijn ontstaan. De jongeren laten zich minder in met die familiekwesties, maar hebben veeleer de neiging om voor elkaar op te komen.
 ACC-juniorenteam zaalvoetbal - Sportzaal Leyland SK Waver
Voetbaltalent volstaat niet om zich bij de club aan te sluiten. De spelers moeten het reglement strikt naleven en bereid zijn om samen met leeftijdsgenoten uit de verschillende dorpsclans te trainen. Het zijn echter niet zozeer die familiale spanningen die een goede samenwerking in de weg staan. Vooral nieuwe spelers lijken in het begin de ernst van de trainingen niet in te zien. Het is een leerproces van lange adem, met vallen en opstaan. Sommige bestuursleden hebben vroeger in jeugdhuizen gewerkt waardoor ze een goede kijk hebben op de leefwereld van de jongeren. Met hun persoonlijke verhalen en steun proberen ze het vertrouwen te winnen. De voldoening is dan ook groot als hun jongens zich ontpoppen tot gedreven spelers met de juiste mentaliteit van fair play. Strikte aanpak, in combinatie met de gemeenschappelijke normen en waarden, loont.
De A.C.C. is er na een moeilijke start in geslaagd om over de oude dorpsgrenzen heen voor nieuw elan te zorgen binnen de Assyrische-Chaldese gemeenschap in Mechelen. De positieve impact van de club is ook buiten de sporthal voelbaar. ‘We leren elkaar beter kennen via ons verenigingsleven, waardoor de spanningen afnemen,’ verklaart een ACC-speler. Samen voetballen is meer dan een sportief onderonsje, beseft het club-bestuur: ‘Het welzijn van de nieuwe generatie hangt van ons af, we willen onze jongeren zo goed mogelijk op weg helpen.’ Het Assyrisch-Chaldees zaalvoetbal in Sint-Katelijne-Waver gaat de goede kant op, daarvan getuigen de lachende gezichten op de trainingen in sportzaal Leyland.
Tekst & illustraties - Elke Horemans 2009
|
Events & Comment 
