Jonge Assyriërs in competitie bijeen voor voetbaltornooi Tigris Cup in Mechelen. Shlama magazine praatte met deelnemers. Over voetbal en wat Assyriërs verder nog bezielt.     

Tigris Cup - Zaterdag 18 juli 2009 - Sportpark De Nekker

Voetbalclan Yaramis

De twaalf ploegen aan de aftrap vormen een internationaal gezelschap. Twee Franse ploegen, twee Duitse en de andere teams uit Antwerpen, Mechelen en Brussel. Pierre Yaramis is de woordvoerder van de Franse teams uit de Parijse voorstad Sarcelles, waar een grote groep Assyrische migranten zich heeft gevestigd. Pierre is toen hij twaalf was met zijn familie geëmigreerd uit Geznakh in het zuidoosten van Turkije. Alle bewoners van dat afgelegen dorp in het gebergte van Hakkari heten Yaramis, een wijdvertakte clan die trots is op zijn afkomst en samenhorigheid. ‘We zijn verspreid geraakt over heel Europa,’ zegt Pierre. ‘Daarom is het voor jongeren als wij interessant om aan zo’n tornooi als de Tigris Cup deel te nemen. Het is het plezier om samen te zijn en aan sport te doen, dat is nog gezond ook en het versterkt ons gevoel van eenheid. Toen we van de Tigris Cup hoorden, zijn we meteen beginnen trainen. Onze spelers komen uit amateurploegen in Sarcelles en omgeving en we hebben speciaal voor dit tornooi die twee teams gevormd.’ 

Pierre Yaramis

Sport is fysieke bezigheid. En van een gezonde geest in een gezond lichaam kan je als mens enkel beter worden. Zo is het toch? God zou het niet anders hebben gewild. Strikte moslims en bijbelvaste christenen geloven niet in de evolutieleer, God heeft de wereld en de mens zoals hij is zesduizend jaar geleden geschapen, dat staat zo in het Heilige Boek en er valt niet aan te tornen. Hoe denken Assyrische sportlui daarover? Pierre Yaramis fronst de wenkbrauwen als hij geconfronteerd wordt met die grote sprong vanuit het voetbal naar het geloof. ‘Assyriërs zijn praktiserende gelovigen,’ zegt hij. ‘Wat in de bijbel staat is heel belangrijk voor ons, zelfs als jongeren nu op school in Europa andere dingen leren over wetenschap en natuur.’ Ik wil weten wat hij er zelf over denkt. Hij aarzelt. ‘Ik stel me soms vragen, maar vandaag winnen we de Tigris Cup, dat is zeker.’ Hij twijfelt, hij denkt, hij bestaat. Descartes had het niet beter kunnen zeggen, maar die kende dan weer niks van voetbal.  

Spelen voor Ninive

Coach Ashur uit Irak

Voetbal is wel dé populaire sport bij jonge Assyriërs. Ashur denkt dat het te maken heeft met de invloed van de media. Hij herinnert zich zijn jeugdjaren in Irak. ‘Irak was een rijk land, vanwege de olie. We hadden tv en we keken naar het voetbal op de staatszender. Het nationale team van Irak deed het toen goed en we keken enorm op naar die voetbalhelden. Een oom van me was een goede voetballer en ik ging vaak kijken als hij speelde. Zo krijg je die drang om zelf te gaan spelen. In Irak was het de enige uitlaatklep en nu in Europa is het net zo goed een manier om naar buiten te komen en ons uit te leven.’

Sport is macht op een klein speelveld. ‘We zijn migranten, we hebben geen eigen land meer,’ zegt Ashur. ‘Op de voetbalvelden hier spelen we alsof ons verleden ervan afhangt. We spelen voor F C Ninive.’ Assyriërs zijn zich bewust van hun groots verleden. Zo ook Ashur. De bijbel spreekt van een machtig Assyrië, archeologische opgravingen in Irak hebben de oude Assyrische hoofdstad Ninive blootgelegd. ‘Ik ben een gelovig mens op mijn manier,’ zegt Ashur. ‘Ken je Gilgamesh, de held van het Assyrische epos uit de Oudheid? Hij ging op zoektocht, hij wilde onsterfelijk worden. God als geneesmiddel tegen de dood, daar kan ik mee leven. Noem mij maar een afstammeling van Gilgamesh, een echte Assyriër.’  

Schoon volk

Langs de zijlijn van een van de terreinen staan Reyhan en Tulay Olca, moeder en dochter. Ze zijn komen supporteren voor Reyhans schoonzoon die speelt voor de Assyrische ploeg uit Antwerpen. De familie van Reyhan is afkomstig uit het dorp Hassana in ZO Turkije. Het gezin woont al 18 jaar in Brasschaat. Reyhan lacht: ‘Het zijn daar niet allemaal grote villa’s voor de rijken. Er wonen ook mensen zoals wij in gewone huizen. We hebben er met niemand ooit problemen gehad, altijd goed contact met de buren, net zoals vroeger in Hassana.’
 

Tigris Cup Tulay

En de winnaar is...

De finalewedstrijd van het tornooi gaat tussen het Brusselse team Tour de Babylon en de ploeg Hassana uit Mechelen. Tour de Babylon met spelers afkomstig uit het dorp Bespin in ZO Turkije wint en mag de Tigris Cup in ontvangst nemen. Dat gebeurt tijdens het avondfeest in de Mechelse zaal Perron M, waar honderden enthousiaste Assyriërs – spelers, supporters en hele gezinnen – tot in de late uurtjes nagenieten.

Rechts Melkan met spelers van team Babylon uit Herbul in ZO Turkije

Melkan Kucam, Mechelse Assyriër en medeorganisator van het tornooi, is een tevreden man. ‘Ik heb steun gezocht bij onze mensen die voetbal in het hart dragen, en de respons is enorm geweest. Assyrische jongeren en voetbal, dat werkt altijd. Ze willen mooi voetbal spelen, voor eigen volk laten zien wat ze kunnen. Winnen is niet het belangrijkste.’ Dat blijkt uit de dolle vreugde van de Franse Yaramis-ploeg uit Sarcelles die als derde is geëindigd en op het avondfeest een minibeker krijgt overhandigd. ‘Het lijkt wel of ze het wereldkampioenschap hebben gewonnen,’ zegt Melkan. De geïmproviseerde trofee voor fair play gaat naar de ploeg Assyria United. Het is een team van spelers jonger dan 18 uit de Mechelse wijk Nekkerspoel. ‘Ze zijn van mijn geboortedorp Hassana,’ zegt Melkan. ‘Ze hebben het zo goed gedaan en met zo veel inzet gespeeld, dat de topscorer van het tornooi zijn beker aan die jonge gasten afstaat.’ Iedereen gelukkig dus en Assyrisch voetbal ook ver van de Tigris een feest.    (ATH)